İNSANIN KENDİ ALFABESİNİN OLMASI

İnsanın kendi alfabesinin olması nasıl bir duygudur hiç düşünen oldu mu merak ediyorum :) Ben küçüklüğümden beri farklı zamanlarda kendi alfabemi oluşturma girişimlerinde bulundum. Eski günlüklerime bakıyorum 'Fulyaca' birşeyler bile karalamışım.. keşke işaretlerin karşısına hangi harfi simgelediğini de bir yerlere not etseymişim :) Ama olmaz değil mi, o zaman günlük anne babanın eline geçerse tüm metni çözerlerdi :) Oysa şimdi ben dahil kimse anlamıyor orada ne yazdığını. Olsun... Zaten kimse bulmasın diye saatini kumsala gömüp, üzerine işaret olarak (etraftan dikkat çekmesin diye) çubuk diken de ben değil miydim? 'Bulabildin mi bari?' diye sormayın...

Yakın zaman önce bu alfabe hevesim tekrar hortladı. Ama bu kez tecrübeliyiz ya, hangi simgenin hangi harfi temsil ettiğini güzelce bir kağıda yazacaktım. Önce ünlü, sonra da gönüllü harfleri oluşturmak suretiyle birkaç aylık çalışmanın sonucunda meyvelerimi toplamaya başlıyordum. Hatta hatırlatmalarımı yavaştan bu alfabeyi kullanarak yazmaya başladım. En güzel yanı da artık sinirlendiğimde aklımdan geçenleri, tam istediğim şekliyle yazıp öylece ofis masamın üzerine bırakabilmem...Aslında sinirlenmemek en güzeli orası ayrı...

Sonuç olarak şöyle bir tablo ortaya çıktı